کودکان در گذشته تحرک و تجربه آموزی بیشتری از طبیعت داشتند و دنیای وافعی آنها طبیعت و نشانه های آن اعم از خاک، آب، باد، موجود زنده و درختان ملموس بود. اما کودکان امروزی محدود شده اند به قاب تصاویر مجازی که امکان تجربه و کسب خاطرات ماندگار را نمی دهند. تجربه های ساده ای مانند خاک بازی و گرفتن پروانه ها و دویدن در فضای طبیعت کمی دور از دسترس شده است و متاسفانه در نسل جدید مفهوم بازی و سرگرمی به شکل تاسف آوری تغییر کرده است. برنامه های تلویزیونی و بازی های کامپیوتری و موبایل، لذت کشف طبیعت را از کودکان سلب کرده اند، مدارس با کلاس های فوق برنامه خود فرصت اندکی برای کودکان و نوجوانان باقی می گذارید. به همین دلیل حس جدایی از طبیعت به طور بنیادی در کودکان اثر می گذارد و به سلامتی جسمی و ذهنی آن ها آسیب می رساند. لمس نکردن طبیعت در کودکان امروزی بحرانی است که باید آن را جدی گرفت زیرا دور نگهداشتن کودکان از طبیعت باعث اختلال رفتاری زیادی در آنها می شود.
طبیعت حس شگفتی و کنجکاوی در کودکان را پدید می آورد که می تواند به جنبه های دیگر زندگی آن ها نیز گسترش یابد.زندگی های مدرن و کنترل شده ، کودکان را از شانس اکتشاف و خودآموزی محروم می کند. به همین دلیل تایر طبیعت در برانگیخته کردن حس کنجکاوی کودکان بسیار حائز اهمیت است.
فرزندانی که محیط های طبیعی پرتنوع حضور داشته اند از نظر فیزیکی فعال تر، از نظر آگاهی در مورد رژیم غذایی مطلع تر، از نظر کارهای گروهی خلاق تر و از نظر برخورد و روابط اجتماعی با دیگران اغلب موفق تر هستند. مسئولیت پذیری این کودکان نیز در قبال طبیعت و همه عناصر آن مثال زدنی است. حال سوال این است که چگونه کودکانمان را دوستدار طبیعت و متعهد به آن کنیم؟
1.وقتی برای گذراندن در طبیعت با کودک خود تعیین کنید.
۲. «آب و غذا» را درست مصرف کنید.
۳.تماشای کارتون و فیلم در مورد صرفه‌جویی و توجه به محیط زیست.
۴.بیاموزیم که ما مسئول زباله خودمان هستیم.
۵.به آنها بازیافت کردن را آموزش دهیم.
۶.با کودکان به باغبانی و کاشت درخت و گل بپردازیم.
۷.فقط چیزهایی را که واقعاً به آن نیاز دارید خریداری کنید.
